Az önce yatağımdan kalkıp soğuk duşun altına girip 15 dakika kalp çarpıntımın geçmesini bekledim. Dışarıda yağmur yağıyordu ve insanı felç edebilecek şarkılar dinledim. Göğsümün üstüne uçak düşmüş gibi hissediyordum,bütün tırlar bana çarpmış,tüm gemiler benim içime batmıştı.
Bunu anlayamazsın.
İnsanın hiçbir yere nasıl sığmadığını bilemezsin. Kendimi hiçbir yere ait hissedemiyor olmaktan binlerce kez bıktım. Ait olmanın aptallığına sahip olmak istedim. Birinin omuzlarına yada saçlarında dolaştırdığın ellerine..
Ait olmaya çalıştığım herşey bana kül tablasına basılmış binlerce izmaritten biriymişim gibi davrandı yine de vazgeçmedim. Bunun için çok acı çektim. Tüm acıları bunun için çektim. Yağmur dinmişti. Kalbim hala çok hızlı çarpıyordu ve insanı kanser edecek şarkılar dinlemeye devam ediyordum. Birkaç kez kaçıp gitmeyi düşündükten sonra pek de ait hissetmediğim şehrin aydınlanmaya az kalmış gününü reddedercesine uyuyakaldım.
Okadar umutsuzum ki ;
Sana ait bir organ olabilseydim,
Beni bağışlayacağına eminim..
Diyerek iyi geceler diliyorum sevgili okur"lar"
MorKalp(!)
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder